Z art. 3 ust. 2 pkt 3 ustawy o kredycie konsumenckim wynika, że umowa leasingu tylko wówczas będzie mogła być traktowana jako leasing konsumencki, jeżeli dotyczy rzeczy ruchomych. Z przepisów Kodeksu cywilnego o umowie leasingu wynika, że stronami umowy leasingu są finansujący i korzystający. Zgodnie natomiast z ustawą o kredycie konsumenckim obowiązywanie postanowień u.k.k. jest uzależnione od podmiotowej kwalifikacji stron umowy, którymi są przedsiębiorca i konsument. Jeśli chodzi o kredytodawcę, którym w przypadku umowy leasingu jest finansujący, przesłanka podmiotowa będzie zawsze spełniona, ponieważ zgodnie z art. 709¹ k.c. zobowiązanie finansującego jest zaciągane w zakresie działalności jego przedsiębiorstwa, a więc ma charakter profesjonalny. Jeżeli natomiast chodzi i korzystającego, to umowa leasingu tylko wówczas będzie podlegała przepisom ustawy o kredycie konsumenckim, jeżeli korzystający jest konsumentem w rozumieniu art. 2 ust. 4 u.k.k., czyli jest osobą fizyczna, która zawiera umowę z przedsiębiorcą w celu bezpośrednio niezwiązanym ze swoją (ewentualną) działalnością gospodarczą.
Vide: Umowa leasingu konsumenckiego„. [in:] A.Kidyba (ed.) Umowy.