W praktyce przedawnienia roszczeń leasingodawców w stosunku do korzystających – przeważającej większości spraw to termin przedawnienia trzy lata, dotyczy przedawnienia w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej (art. 118 in fine k.c.). Przyjmuj się także, że przedawnienie roszczeń z umów leasingu jest roszczeniem okresowym. Pogląd ten jest oczywiście błędny, o okresowości roszczenia, zgodnie z powszechnie podzielanym poglądem, przesądza ukształtowanie go w tej postaci, nie zaś jedynie podział świadczenia o charakterze jednorazowym na kilka, uiszczanych periodycznie, części. Dotyczy to także rat leasingowych, stanowiących jedynie postać zapłaty za korzystanie z przedmiotu leasingu – która wyrażona jest w umowie jednorazową kwotą (płaconą ratalnie), nie przybierając postaci świadczenia okresowego w sensie ścisłym. Umowa ta ze swojej istoty ma zawsze charakter co najmniej jednostronnie gospodarczy (zgodnie z definicją z art. 709¹ in principio k.c.). Z tego powodu roszczenia wynikające z tej umowy i wszelkich umów jej towarzyszących, zawartych między tymi samymi stronami , będą zawsze roszczeniami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 118 in fine k.c.