Ta forma leasingu polega on na wykorzystywaniu w przedsiębiorstwie pracowników zatrudnionych przez firmę zewnętrzną. Forma ta charakteryzuje się występowaniem trzech stron w stosunku zatrudnienia. W myśl ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych 9 pracownik tymczasowy jest zatrudniany przez pracodawcę będącego agencją pracy tymczasowej (APT) na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej i następnie kierowany do wykonywania pracy na rzecz pracodawcy użytkownika. Ustawa przewiduje ograniczenia w korzystaniu z pracowników tymczasowych w odniesieniu do przedsiębiorstw, które w okresie 6 miesięcy przeprowadziły zwolnienia grupowe. Ponadto okres wykonywania pracy na rzecz jednego pracodawcy użytkownika nie może łącznie przekroczyć 12 miesięcy w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy. Praca tymczasowa ma zastosowanie w przypadku zadań o charakterze sezonowym, okresowym lub doraźnym; prac, których terminowe wykonanie przez etatowych pracowników byłoby niemożliwe; prac, których wykonanie należy do obowiązków nieobecnego pracownika zatrudnionego przez pracodawcę, jednak należy pamiętać, iż pracownik tymczasowy nie może zastąpić pracownika, który bierze udział w strajku.
Leasing pracowniczy przynosi wymierne korzyści także samym pracownikom. Przede wszystkim czasowe zatrudnienie daje im szansę zaistnienia na rynku i możliwość legalnego zarobkowania. Coraz częściej obserwowaną tendencją jest praktyka zatrudniania na etat – po jakimś czasie – „wynajmowanych” do tej pory osób. Leasing pracowniczy pozwala bowiem pracodawcy w relatywnie tani i efektywny sposób sprawdzić przyszłych pracowników bez konieczności ponoszenia zbędnego ryzyka.
Bibliografia: Katarzyna Zioło-Gwadera Leasing pracowniczy jako forma zatrudnienia w dobie kryzysu Ekonomiczne Problemy Usług nr 43, 377-382 2009, str. 377- 382.